LA MUJER DE LA LIBRETA ROJA, de Antoine Laurain

"Querida Laure Valadier:
Siento haber entrado en su vida hasta tal punto, no era mi intención. Encontré su bolso en la calle una mañana y me entregué al juego de localizar a la propietaria para devolvérselo. Las cosas se fueron sucediendo un poco al margen de mi voluntad"



Esta foi a última novela que comentamos este ano. Unha historia romántica, na que un libreiro parisino decide atopar, custe o que custe, á propietaria do bolso morado que descobre unha mañá cando se dirixe ao traballo, encima dun contedor do lixo, e do que faltan todos os documentos de identidade e o móbil. Hai, sen embargo, unha serie de obxectos que lle permiten a Laurent imaxinar a personalidade da dona. A busca, que se converte na razón da súa vida, rematará por dar os seus froitos e unirá a dous seres que semellan terse buscado dende sempre. Entre tanto imos descubrindo a vida anterior, familiar e profesional, de ambos. E a familia dos amigos que protexen a Laure. E a súa admiración por Modiano, que compartimos. Ningunha de nós rexeitaría, seguramente, sentirse obxecto dunha admiración secreta tan tenaz e delicada. Por iso o libro, que non constitúe unha cima da literatura, pero reflicte perfectamente a sociedade francesa, e recende a croissants e a lilas, nos gustou á maioría, aínda que non pasou a criba da máis esixente.

X ENCONTROS DOS CLUBS DE LECTURA

O 17 de Xuño o alumnado de Tol@s pola lectura, unha das lectoras do María Mariño e as coordinadoras de ambos Clubs, acudimos ás X Xornadas dos Clubs de Lectura, que moi ben organizadas nas sesións da mañá, incluían obradoiros, charlas, conferencias, un exemplo práctico de realización dun programa de radio escolar con Óscar López, o magnífico presentador de Página 2, almorzos saudables, espectáculos sorprendentes de Pista 4 e multitude de paneis diante dos que poder tirar unhas fotografías.


Tol@s pola lectura, con Marichelo, María e Ana, (pouco conformes con que os carteis "Estou somerxido" estiveran declinados unicamente en masculino singular, cando a presenza feminina era masiva). Graffiti e Pista 4.

Viaxe à MARIÑA LUCENSE

Para compartir. Para tecer lazos de amizade. Para descubrir. Para preparar próximas lecturas.

Para iso fomos á Mariña Lucense, un fin de semana de xuño, onda a nosa amiga Eva Méndez que nos invitou a compartir casa e xantar, praias e vilas, rutas para facer no outono e versos de Luz Pozo Garza. Porque hai máis familias que as de "sangue", como aprendemos este ano.